C.K. Norwid, urodził się 24 września 1821 roku w mazowieckiej wiosce Laskowo -Głuchy pod Radzyminem. Miał trójkę starszego rodzeństwa, po śmierci rodziców opiekowała się nimi dalsza rodzina. Uczył się w gimnazjum
w Warszawie, którego nie ukończył. Następnie wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, grafik, rzeźbiarz,malarz
i filozof. Młodość spędził w Warszawie, studiował malarstwo, następnie wyjechał do Niemiec, do Włoch gdzie kontynuował studia plastyczne. Utrzymywał kontakty z wybitnymi przedstawicielami polskiej i międzynarodowej emigracji jak np. Fryderyk Chopin, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki. Szczęścia szukał w Nowym Jorku lecz brak środków do życia spowodował powrót do Paryża na stałe. Pogłębiająca się głuchota spowodowała, że zamieszkał w Zakładzie św. Kazimierza, przytułku dla ubogich polskich weteranów i sierot, gdzie spędził resztę życia.

Do najważniejszych poematów C. K. Norwida należą: Pronethidion, Quidam
i Rzecz o wolności słowa. Cykl najpiękniejszych wierszy zawarł w Vademecum, zawierający między innymi takie arcydzieła, jak Bema pamięci żałobny rapsod
i Fortepian Chopina. Do najwybitniejszych nowel Norwida należą: Czarne kwiaty, Białe kwiaty, Ad leones, Bransoletka, Cywilizacja.